Po kilku miesiącach oczekiwania otrzymaliśmy od Santander Bank Polska odpowiedzi na pytania, które zadaliśmy jego zarządowi podczas Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy 27 kwietnia 2022 r.
Przy okazji odpowiedzi na nasze pytania, przedstawicielstwo banku Santander wskazało również na swój raport ESG, dostępny pod linkiem:
https://esg.santander.pl/2021/zielony-bank-environment/raport-tcfd/wstep/
Poniżej pytania wraz z odpowiedziami zarządu banku:
1. Jak zmieniają się emisje banku Santander z zakresu 3 (scope 3), czyli emisje związane z portfelem kredytowym i inwestycyjnym? Czy udało się oszacować tę wielkość?
Na ten moment Santander Bank Polska w ramach Scope 3 wylicza tylko emisje związane z podróżami służbowymi pracowników. Jeśli chodzi o SCOPE 3 związany z emisyjnością naszego portfela, to planujemy opublikować te dane w 2023. Obecnie rozpoczynamy prace nad tym projektem. Proszę jednak pamiętać, że największym wyzwaniem w tym zadaniu jest wciąż słaba dostępność danych i konieczność opierania się na szacunkach.
2. Czy Bank posiada albo planuje wprowadzić ograniczenia dla podmiotów, które same nie mają strategii dojścia do neutralności klimatycznej? Czy takie strategie nie ułatwiłyby Bankowi zarządzania portfelem kredytowym w drodze do neutralności klimatycznej?
Santander Bank Polska już w tej chwili w procedurze oceny ryzyka ESG ocenia strategie ESG firm oraz w przypadku firm wysokoemisyjnych zamierza wprowadzić ten element do procedury oceny transakcji jako jeden z punktów oceny ryzyk ESG. Ponadto, w ramach Polityki Zarządzania Ryzykiem Środowiskowym, Społecznym i Zmian klimatycznych, określono kryteria warunkujące możliwość współpracy banku z klientami prowadzącymi rodzaje działalności w następujących sektorach: ropa i gaz, produkcja i przesył energii, górnictwo, metale, surowce miękkie (soft commodities). Docelowo, strategie dojścia do neutralności klimatycznej będą elementem oceny ryzyka transformacyjnego, do którego bank się przygotowuje.
3. Od 2030 roku Bank nie będzie świadczyć usług podmiotom, które uzyskują ponad 10% przychodów z produkcji energii z węgla. Jak duża jest ekspozycja Banku na ten sektor?
W chwili obecnej jest to 1,77% dla całego portfela kredytowego.
4. Bank zapowiadał wprowadzenie w 2022 roku celów dekarbonizacji m.in. dla sektorów ropy i gazu. Czy są już znane kryteria i daty zakończenia finansowania dla tych sektorów?
Ze względu na obecną sytuację geopolityczną przesunęliśmy wyznaczenie celów dekarbonizacyjnych na 2023 rok. Nie oznacza to jednak, że rezygnujemy ze strategii net-zero i że zamierzamy odejść od założonych planów. Nadal nie finansujemy inwestycji opartych o węgiel energetyczny oraz wprowadziliśmy restrykcje związane z finansowaniem importu węgla energetycznego.
5. W swojej “Polityce Zarządzania Ryzykiem Społecznym, Środowiskowym i Zmian Klimatycznych” Bank wyklucza finansowanie projektów budowy lub rozbudowy elektrowni węglowych oraz przedstawia wspomnianą już deklarację nieświadczenia po 2030 roku usług podmiotom uzyskujących ponad 10% przychodów z produkcji energii z węgla. Jednocześnie sytuację, w której spółka energetyczna będąca dotychczasowym klientem Banku zwiększa zainstalowaną moc z węgla, Bank określa jako wymagającą dodatkowej analizy. Jakie kryteria brane są pod uwagę w takim przypadku i z czego wynika to podejście? Czy nie lepszym rozwiązaniem jest wycofanie się z finansowania podmiotów zwiększających zainstalowaną moc z węgla?
Bank nie finansuje zwiększania zainstalowanej mocy z węgla u istniejących klientów. Dodatkowo, realizując cele przyjętej strategii, nie nawiązujemy relacji z nowymi klientami których działalność oparta jest na węglu.
Odpowiedzi banku komentuje Piotr Chmielewski, specjalista naszej fundacji:
— Porównując obecne odpowiedzi i polityki klimatyczne banku Santander z działaniami podejmowanymi przez tę instytucję jeszcze kilka lat temu, zaobserwować można wyraźnie pozytywne zmiany i obietnice, jak choćby odejście od finansowania inwestycji węglowych, odpowiedzialne procedury oceny strategii i ryzyk ESG swoich klientów czy deklaracja opublikowania w 2023 raportu o emisyjności portfela inwestycyjnego banku.
Niestety mimo podejmowania przez ten bank dobrych działań, wciąż brakuje ambitnych deklaracji i konkretnych celów klimatycznych. Brak jasnych celów transformacyjnych na okres pomiędzy rokiem 2030 a 2050 w obecnej strategii neutralności klimatycznej stawia pod znakiem zapytania możliwość osiągnięcia jej przez bank do 2050 roku. W tym kontekście brakuje zwłaszcza deklaracji postępującego odchodzenia od finansowania obecnych klientów banku zaangażowanych w przemysł węglowy (wydobycia i produkcji energii z węgla), a także zaadresowania problemów związanych z inwestycjami w inne paliwa kopalne (ropa, gaz ziemny).
Na szczególną uwagę zasługuje też temat ustalania emisyjności portfela kredytowego i inwestycyjnego banku. Santander wskazuje, że “największym wyzwaniem w tym zadaniu jest wciąż słaba dostępność danych i konieczność opierania się na szacunkach”, czemu ciężko zaprzeczyć. Z jednej strony można by oczekiwać poważniejszych, odgórnych regulacji prawnych wymuszających na przedsiębiorstwach prowadzenie i ujawnianie odpowiednich rejestrów i analiz, które umożliwiłyby ocenę emisyjności spółek. Z drugiej zaś dobrą praktyką mogłoby być zakładanie przez bank najwyższych możliwych emisji, jeśli brakuje danych ze strony przedsiębiorstwa – przyjęcie takiej polityki mogłoby przyspieszyć opracowywanie raportu i jednocześnie wywierać presję na klientów banku, by przedstawiali brakujące informacje i podejmowali ambitne działania w kierunku niezbędnej transformacji energetycznej.
Reasumując – w odpowiedziach oraz strategiach banku Santander widać chęć zmiany i poważne traktowanie tematu kryzysu klimatycznego, lecz to wciąż zbyt mało, gdyż pozostaje znacząca przestrzeń na poprawę, która powinna nastąpić jak najszybciej. Zwłaszcza przydałoby się więcej konkretnych i ambitnych celów klimatycznych, w tym zdecydowanego zmniejszenia ekspozycji na całość sektora paliw kopalnych: nie tylko węgla, ale też ropy i gazu. —